Anneke Kortleve

Schrijver
Skip to content
  • Leven
  • Eten
    • Vol te houden
  • Werk
    • Terra Cacti

Hoi. Ik ben Anneke Kortleve en ik schrijf over eten en hoe we samenleven. Soms vind ik daar een raakvlak in, vaker niet. Mocht je denken dat ik één ding zou moeten kiezen omdat het anders altijd maar een hobby blijft, dat schrijven van haar, dan is mijn antwoord, klopt, maar wel een hele fijne.

Eiwit

 In Alle, Vol te houden

Alles wat ik weet over wasbare luiers (en hoe het in vredesnaam mij wel prima afgaat)

 In Alle

Just Exist

 In Alle, Leven

Logboek van Elin

 In Alle, Leven

MIJN RESTAURANTLIJST ROTTERDAM

 In Alle, Eten

Shoarma van knolselderij

 In Alle, Vol te houden

Niet alle dieren zijn gelijk

 In Alle, Eten

LIEVE ELISE. Over de magie en de magnie

 In Alle

Waterstof. Eureka of A-Je-Too?

 In Alle
Meer werk

Ik ben Anneke, geboren in ’85, de echte vers gebakken Lubbersgeneratie. De muur stond er nog en toen die in ’89 viel en ik dus vier was, werden we bevestigd in onze overtuiging dat het kapitalisme dan het antwoord zou zijn en de rest allemaal niet. Het was een gemakkelijke tijd om in op te groeien, een ietwat ongemakkelijke tijd om ouder en wijzer van te worden. Want in dit systeem dacht ik ook dat ik nu getrouwd was, drie kinderen had en een Renault Megane. Ik was een succesvol iets en kookte dan in mijn vrije tijd voor vrienden.

Hoe anders is mijn leven. Ik woon midden in Rotterdam, met baby en met hond. Ik werd per ongeluk zwanger en werd alleenstaande moeder en werk als freelance journalist en schrijver. Mijn toga, mijn grootste kans op het worden van een succesvol iets, hing ik al na drie maanden aan de wilgen. Het enige dat nog overeind staat van wat ik vroeger dacht dat ik heel veel zou doen, is koken voor vrienden.

Mijn leven is dus – thank god – heel anders dan bedacht. In al mijn schrijven komt dat in meer of mindere mate tot uiting. Ik betwijfel de huidige structuren, hoe we werken, leven en eten en schrijf daarover. In ga op zoek naar al onze vastgeroeste overtuigingen en bevraag die. Vaak met humor, want ik denk dat een ondergewaardeerd onderdeel is van onze communicatie en dat we onszelf lachwekkend serieus nemen.

Mijn andere opdracht komt van Vasalis. Dat is er eentje die altijd in strijd is met het ego, die dan toch wat meer mooischrijverij wil hier en daar.

En helderheid, die geen versterving is / wil ik die zien, wil ik die horen / en anders wil ik zot en troebel zijn.

(uit: Als daar muziek voor is, wil ik het horen – 1940)

contact

[email protected]
+31646178952

Sitemap

Home
Werk 
Eten
Leven